هموفوبیا یا ترس از خون چیست؟

هموفوبیا یا خون‌هراسی، نوعی اختلال اضطرابی است که با ترس شدید و غیرمنطقی از خون مشخص می‌شود. افراد مبتلا به هموفوبیا ممکن است با دیدن، فکر کردن یا حتی صحبت کردن در مورد خون دچار علائم اضطرابی مانند تهوع، سرگیجه، لرزش، تعریق و افزایش ضربان قلب شوند. در این مقاله به بررسی علت و علائم هموفوبیا یا ترس از خون  پرداخته خواهد شد. با مجله اینترنتی ایکو همراه باشید.

علت هموفوبیا یا ترس از خون

علل دقیق هموفوبیا ناشناخته است، اما  احتمالاً ترکیبی از عوامل ژنتیکی و محیطی در بروز آن نقش دارند.  تجربیات منفی با خون مانند آسیب دیدگی شدید، عمل جراحی یا مشاهده خونریزی می‌تواند منجر به ایجاد هموفوبیا در فرد شود. اگر سابقه خانوادگی ابتلا به اختلالات اضطرابی یا فوبیا را دارید، بیشتر در معرض ابتلا به هموفوبیا هستید. مشاهده ترس و اضطراب دیگران در مواجهه با خون می‌تواند منجر به یادگیری این ترس در شما شود.

علائم هموفوبیا یا ترس از خون 

• اضطراب: این احساس می‌تواند طیف وسیعی از خفیف تا شدید را شامل شود و ممکن است با علائم دیگری مانند تنگی نفس، تپش قلب، تعریق، لرزش و سرگیجه همراه باشد.
• وحشت: در موارد شدید، افراد مبتلا به هموفوبیا ممکن است دچار حمله وحشت شوند که با علائمی مانند احساس مرگ قریب الوقوع، جدایی از واقعیت و ترس از دست دادن کنترل مشخص می‌شود.
• حالت تهوع و استفراغ: دیدن یا حتی فکر کردن به خون می‌تواند باعث حالت تهوع و استفراغ در برخی افراد شود.
• غش: در موارد شدید، افراد مبتلا به هموفوبیا ممکن است در هنگام دیدن خون غش کنند.
• اجتناب: افراد مبتلا به هموفوبیا ممکن است از هر موقعیتی که ممکن است با خون مواجه شوند، مانند مراجعه به پزشک، دندانپزشک یا تماشای فیلم‌های خشن، به شدت اجتناب کنند.

اگر فکر می کنید ممکن است به هموفوبیا مبتلا باشید، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید. درمان معمولاً شامل درمان شناختی رفتاری (CBT) است که به شما کمک می کند تا افکار و رفتارهای مرتبط با ترس خود را شناسایی و تغییر دهید. در برخی موارد، دارو نیز ممکن است برای کمک به کنترل اضطراب تجویز شود. با درمان مناسب، اکثر افراد مبتلا به هموفوبیا می توانند بر ترس خود غلبه کرده و زندگی عادی و پرباری داشته باشند.

ریسک هموفوبیا یا ترس از خون در چه شرایطی بیشتر است؟

اگر سابقه اضطراب یا سایر اختلالات سلامت روان در خانواده شما وجود داشته باشد، بیشتر در معرض ابتلا به هموفوبیا هستید. تجربیات مرتبط با خون، مانند آسیب دیدگی شدید، عمل جراحی یا دیدن خونریزی شدید، می تواند خطر ابتلا به هموفوبیا را افزایش دهد. مشاغلی که شامل قرار گرفتن در معرض مکرر خون هستند، مانند پرستاری یا تکنسین پزشکی، می توانند خطر ابتلا به هموفوبیا را افزایش دهند. سوء استفاده یا غفلت در دوران کودکی می تواند خطر ابتلا به اضطراب و سایر اختلالات سلامت روان، از جمله هموفوبیا را افزایش دهد.

زنان بیشتر از مردان به هموفوبیا مبتلا می شوند. هموفوبیا اغلب در دوران کودکی یا نوجوانی شروع می شود. افرادی که به طور کلی مضطرب یا ترسو هستند، بیشتر در معرض ابتلا به هموفوبیا هستند. مهم است به خاطر داشته باشید که داشتن هیچ یک از این عوامل خطر به این معنی نیست که شما به هموفوبیا مبتلا خواهید شد. بسیاری از افراد دارای یک یا چند عامل خطر هستند و هرگز این اختلال را تجربه نمی کنند.

اگر فکر می کنید ممکن است به هموفوبیا مبتلا باشید، مهم است که به دنبال کمک حرفه ای باشید. درمان معمولاً شامل درمان شناختی رفتاری (CBT) است که به شما کمک می کند تا افکار و رفتارهای مرتبط با ترس خود را شناسایی و تغییر دهید. در برخی موارد، دارو نیز ممکن است برای کمک به کنترل اضطراب تجویز شود.

هموفوبیا یا ترس از خون چگونه تشخیص داده می شود؟

هموفوبیا، که به آن خون‌هراسی نیز گفته می‌شود، توسط یک متخصص بهداشت روان، مانند روانپزشک یا روانشناس، بر اساس معاینه بالینی و معیارهای موجود در راهنمای تشخیصی و آماری اختلالات روانی  تشخیص داده می‌شود. در طول معاینه بالینی، متخصص از شما سوالاتی در مورد سابقه پزشکی، علائم و سابقه خانوادگی شما خواهد پرسید. آنها همچنین ممکن است از شما بخواهند که پرسشنامه هایی را پر کنید تا شدت اضطراب شما را ارزیابی کنند. برای تشخیص هموفوبیا، متخصص باید معیارهای زیر را برآورده کند:

• ترس شدید و غیرمنطقی از خون: این ترس باید به گونه ای باشد که زندگی روزمره شما را مختل کند.
• اجتناب از خون: شما باید از موقعیت هایی که ممکن است با خون مواجه شوید، مانند مراجعه به پزشک یا دندانپزشک، به شدت اجتناب کنید.
• ترس در هنگام مواجهه با خون: هنگامی که با خون مواجه می شوید، باید علائم اضطراب قابل توجهی مانند اضطراب، وحشت یا حالت تهوع را تجربه کنید.
• ترس غیرقابل توضیح با خطر واقعی: ترس شما باید با خطر واقعی که خون ایجاد می کند تناسب نداشته باشد.
• حداقل شش ماه طول بکش: ترس شما باید حداقل شش ماه طول بکشد.

اگر متخصص شما تشخیص دهد که شما به هموفوبیا مبتلا هستید، یک برنامه درمانی برای شما ایجاد خواهد کرد. این برنامه ممکن است شامل درمان شناختی رفتاری (CBT)، دارو یا ترکیبی از هر دو باشد. CBT به شما کمک می کند تا افکار و رفتارهای منفی مرتبط با ترس خود را شناسایی و تغییر دهید. دارو می تواند برای کمک به کنترل اضطراب شما استفاده شود.

راه های درمان هموفوبیا یا ترس از خون

درمان شناختی رفتاری (CBT) رایج ترین نوع درمان برای هموفوبیا است. CBT به شما کمک می کند تا افکار و رفتارهای منفی مرتبط با ترس خود را شناسایی و تغییر دهید. شما با افکار و باورهای منفی خود در مورد خون روبرو خواهید شد و آنها را با افکار و باورهای واقعی تر جایگزین خواهید کرد. شما تکنیک هایی را برای مدیریت اضطراب خود، مانند تکنیک های تنفس عمیق و آرامش سازی عضلات، یاد خواهید گرفت.

شما به تدریج در معرض خون از طریق تصاویر، فیلم ها و اشیاء واقعی قرار خواهید گرفت. این به شما کمک می کند تا به تدریج به ترس خود عادت کنید و بر آن غلبه کنید. دارو نیز می تواند برای کمک به درمان هموفوبیا استفاده شود. داروهای ضد اضطراب و ضد افسردگی می توانند برای کاهش علائم اضطراب شما استفاده شوند. با این حال، دارو به تنهایی معمولاً برای درمان هموفوبیا کافی نیست. CBT معمولاً در کنار دارو برای موثرترین درمان استفاده می شود.
برای مدیریت استرس مقاله موجود در سایت ایکو را مطالعه کنید.

هیپنوتراپی می تواند به شما کمک کند تا به ضمیر ناخودآگاه خود دسترسی پیدا کنید و افکار و باورهای منفی مرتبط با ترس خود را تغییر دهید. بازپردازش و حساسیت زدایی حرکات چشمیEMDR نوعی درمان است که می تواند برای درمان خاطرات traumatique مرتبط با خون استفاده شود. مهم است که به یاد داشته باشید که درمان هموفوبیا زمان می برد و صبر و حوصله لازم است. با درمان مناسب، اکثر افراد مبتلا به هموفوبیا می توانند بر ترس خود غلبه کرده و زندگی عادی و پرباری داشته باشند.