همه چیز درباره پرخوری عصبی

پرخوری عصبی یک اختلال خوردن است که با دوره‌های مکرر پرخوری مشخص می‌شود و به دنبال آن رفتارهای جبرانی مانند استفراغ خود به خود یا سوء استفاده از ملین‌ها، دیورتیک‌ها یا تنقیه‌ها انجام می‌شود. پرخوری عصبی یک وضعیت است که در آن فرد به طور ناگهانی و بیش از حد احساس گرسنگی و تمایل به خوردن غذا دارد، حتی اگر واقعاً گرسنه نباشد. این وضعیت معمولاً به عوامل روانی مرتبط با استرس، اضطراب یا افسردگی برمی‌گردد. با پیگیری این روش‌ها و اعمال تغییرات مناسب در روند زندگی خود، می‌توانید به کنترل پرخوری عصبی و بهبود روند تغذیه خود بپردازید.

برای آشنایی با همه چیز درباره پرخوری عصبی با مجله اینترنتی ایکو همراه باشید.

علائم پرخوری عصبی

• پرخوری: خوردن مقادیر زیادی غذا در یک دوره زمانی کوتاه (معمولاً کمتر از دو ساعت)
• احساس عدم کنترل در حین پرخوری
• رفتارهای جبرانی: استفراغ خود به خود، سوء استفاده از ملین‌ها، دیورتیک‌ها یا تنقیه‌ها
• نارضایتی از تصویر بدن
• ترس از افزایش وزن
• افسردگی، اضطراب و عزت نفس پایین

عواقب پرخوری عصبی

پرخوری عصبی می تواند عواقب جدی هم برای سلامت جسمی و هم برای سلامت روان داشته باشد. پرخوری عصبی می تواند منجر به افزایش وزن قابل توجهی شود. افراد مبتلا به پرخوری عصبی بیشتر در معرض خطر ابتلا به چاقی هستند. پرخوری عصبی می تواند خطر ابتلا به بیماری های قلبی عروقی مانند بیماری قلبی و سکته مغزی و خطر ابتلا به دیابت نوع 2 را افزایش دهد. پرخوری عصبی می تواند خطر ابتلا به سندرم تخمدان پلی کیستیک (PCOS). و می تواند خطر ابتلا به پوکی استخوان را افزایش دهد.

پرخوری عصبی می تواند منجر به مشکلاتی مانند رفلاکس اسید معده، سوزش سر دل و یبوست و می تواند منجر به پوسیدگی دندان و فرسایش مینای دندان شود. افراد مبتلا به پرخوری عصبی بیشتر در معرض خطر ابتلا به افسردگی و اضطراب هستند. برای آشنایی با روشهای مدیریت استرس می توانید مقاله سایت ایکو را مطالعه کنید.

پرخوری عصبی می تواند خطر ابتلا به اختلال دوقطبی و شخصیت مرزی را افزایش دهد. افراد مبتلا به پرخوری عصبی بیشتر در معرض خطر سوء مصرف مواد و خودآزاری هستند. اگر شما یا کسی که می شناسید با پرخوری عصبی دست و پنجه نرم می کنید، مهم است که از کمک حرفه ای استفاده کنید. درمان های مختلفی برای پرخوری عصبی وجود دارد، از جمله درمان، دارو و گروه های حمایتی.

درمان پرخوری عصبی

درمان پرخوری عصبی معمولاً شامل ترکیبی از درمان، دارو و گروه های حمایتی است. الگوهای تفکر منفی را در مورد غذا و وزن شناسایی و تغییر دهند. مهارت های مقابله ای سالم برای مدیریت استرس و احساسات دشوار ایجاد کنند. یاد بگیرند که چگونه با غذا به روشی سالم ارتباط برقرار کنند. درمان شناختی رفتاری CBT نوعی درمان است که به افراد کمک می کند تا الگوهای تفکر منفی را شناسایی و تغییر دهند و مهارت های مقابله ای سالم ایجاد کنند.

درمان بین فردی IPT نوعی درمان است که به افراد کمک می کند تا روابط خود با دیگران را بهبود بخشند. درمان خانواده می تواند به اعضای خانواده کمک کند تا پرخوری عصبی را درک کنند و از فرد مبتلا حمایت کنند.

دارو می تواند در درمان پرخوری عصبی مفید باشد، به خصوص زمانی که با درمان ترکیب شود. داروهای ضد افسردگی می توانند به بهبود خلق و خو و کاهش علائمی مانند افسردگی و اضطراب کمک کنند. داروهای ضد اضطراب می توانند به کاهش علائمی مانند اضطراب و بی قراری کمک کنند. داروهای تثبیت کننده خلق و خو می توانند به تنظیم خلق و خو و جلوگیری از نوسانات خلقی کمک کنند.

گروه های حمایتی می توانند مکمل مفیدی برای درمان و دارو باشند. گروه های حمایتی می توانند به افراد مبتلا به پرخوری عصبی کمک کنند تا با افراد دیگری که تجربیات مشابهی دارند ارتباط برقرار کنند و احساسات و تجربیات خود را به اشتراک بگذارند و حمایت و راهنمایی دریافت کنند.

علت پرخوری عصبی

علت‌های پرخوری عصبی می‌تواند متنوع باشد و اغلب به عوامل روانی و رفتاری مرتبط با استرس، اضطراب و افسردگی برمی‌گردد. استرس مداوم و فشارهای روزمره می‌توانند باعث پرخوری عصبی شوند. افرادی که تحت فشار زیاد قرار دارند ممکن است به خوردن بیش از حد روی آورند. افرادی که دچار اضطراب هستند ممکن است به خوردن به عنوان یک راهکار برای کنترل احساسات منفی خود روی آورند.

افراد دچار افسردگی ممکن است به دلیل کاهش سطح سروتونین (ماده شیمیایی مهم در مغز) به خوردن زیاد روی آورند. مواردی مانند دسترسی آسان به غذاهای ناسالم، تبلیغات مکرر غذاهای با کالری بالا و فشارهای اجتماعی می‌توانند نقش داشته باشند. برای آشنایی بیشتر با چربی های سالم و چربی های ناسالم می توانید مقاله سایت ایکو را مطالعه کنید.

عادات نامناسب مرتبط با خوردن مثل خوردن به سرعت، خوردن در حال تماشای تلویزیون یا استفاده از غذا به عنوان راهکار برای تسکین احساسات ناخوشایند نیز می‌تواند به پرخوری عصبی منجر شود. بهتر است برای تشخیص دقیق و مدیریت پرخوری عصبی، با یک متخصص مشاوره روانشناسی یا تغذیه مشورت کنید. این تخصصی‌ها می‌توانند به شما کمک کنند تا عوامل موجب پرخوری را شناسایی کرده و راهکارهای مناسب برای مدیریت آنها را پیشنهاد دهند.

پرخوری عصبی کودکان

پرخوری عصبی در کودکان یک اختلال خوردن است که با دوره‌های مکرر پرخوری مشخص می‌شود و به دنبال آن رفتارهای جبرانی مانند استفراغ خود به خود یا سوء استفاده از ملین‌ها، دیورتیک‌ها یا تنقیه‌ها انجام می‌شود.

• پرخوری: خوردن مقادیر زیادی غذا در یک دوره زمانی کوتاه (معمولاً کمتر از دو ساعت) تا حدی که احساس ناراحتی و سیری کامل کنند.
• رفتارهای جبرانی: استفراغ خود به خود، سوء استفاده از ملین ها، دیورتیک ها یا تنقیه ها، روزه داری یا ورزش بیش از حد.
• نارضایتی از تصویر بدن و ترس از افزایش وزن.
• عزت نفس پایین.
• افسردگی، اضطراب یا سایر مشکلات سلامت روان.

اگر نگران هستید که فرزندتان ممکن است پرخوری عصبی داشته باشد، مهم است که در اسرع وقت با یک متخصص مشورت کنید. تشخیص و درمان زودهنگام می تواند به بهبودی کامل کودک شما کمک کند.